Επιστρέψαμε ανανεωμένοι από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, γεμάτοι έναστρους ουρανούς, χαμογελαστές σελήνες και ορίζοντες Ιονίου! Και φυσικά, χαιρόμαστε που ανταμώνουμε και πάλι, σε ένα χώρο που θελήσαμε να μοιάζει πρωτίστως και με σπίτι, εκτός από κατάστημα.
Χτες είχαμε τη χαρά της επισκέψεως μίας αγαπημένης μας πελάτισσας, η οποία και αναρωτήθηκε για το εάν μπορεί να βοηθηθεί ένα προσφιλές της πρόσωπο που πάσχει από άνοια μέσω της διατροφής. Και μια άλλη αγαπημένη φίλη επίσης που αναρωτήθηκε, για το εάν η φυτοφαγία ισοδυναμεί με έλλειψη πρωτεϊνών και σωματική αδυναμία.
Και αλήθεια, πως θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε εναργώς, εάν δεν μοιραζόμασταν τις ιστορίες μας για το κοινό όφελος;
Για τον κοινό σκοπό: τη γνώση της Υγείας.
Γεροντική Άνοια / Αλτσχάϊμερ
Ένα από τα δυνατότερά μας όνειρα παραμένει πάντα το να γεράσουμε ανάμεσα σε νέους που θα διψούν να ακούν τις ιστορίες μας. Να γεράσουμε με σθένος δηλαδή -(να μην ψάχνουμε, αλλά να μας ψάχνουν).
(«-Δεν είναι λίγο δύσκολο να σας βρίσκουν στις αρχές της Ομήρου; Δεν είστε λίγο μακριά από το εμπορικό κέντρο της Νέας Σμύρνης;
-Δεν ήταν ποτέ άμεσο ζητούμενο μας, να μας βρίσκουν εύκολα. Ζητούμενό μας ήταν (και είναι) εάν κάποτε μας βρουν, να μη θέλουν με τίποτε και να μας χάσουν»…).
Περνώντας στη σχέση διατροφής και άνοιας, έχουμε να ομολογήσουμε ότι, το τι τρώει ο άνθρωπος δε θα έπρεπε να καθορίζεται μόνο από τη διαθεσιμότητα της τροφής, ή από την ανά εποχή διαφήμιση (και την εικόνα που πλάθει η βιομηχανία της), αλλά ούτε μόνο και από το: «τι αρέσει και τι δεν αρέσει» στους γευστικούς του κάλυκες. Θα έπρεπε να καθορίζεται -κυρίως- από τον τρόπο που σκέπτεται για το σώμα του, αλλά και από το: «τι είναι και τι δεν είναι», ως προς αυτήν τη σκέψη.
Από την άλλη, υπάρχουν πολύ μεγάλα συμφέροντα που εξυπηρετούνται με το να θεωρούνται γενικότερα τα γηρατειά ως αρρώστια. Είναι εμπορικό να πιστεύεται ότι οι ηλικιωμένοι χρήζουν φροντίδας. Από ιατρική, φαρμακολογική, και οικονομική άποψη, ο συσχετισμός ηλικίας και αρρώστιας, ηλικίας και ομορφιάς, αποτελεί πηγή τεράστιων κερδών. Η μανία των ορθολογικών - επιστημονικών επιχειρημάτων δε, έρχεται να πείσει και τους πιο ρομαντικούς για το ακριβές του παραπάνω συμπεράσματος.
Ένα από τα κλισέ που χρησιμοποιούνται επί παραδείγματι, είναι και το γεγονός πως στη νευρολογία είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος χάνει περίπου 1.000.000 νευρώνες κάθε χρόνο, όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει. Έτσι αναπτύχθηκε κι η λογική ότι η γεροντική άνοια είναι επακόλουθο της φθοράς του εγκεφάλου. Ωστόσο και αυτή τη φορά η ερμηνεία της δυτικής ιατρικής πάσχει. Γιατί οι άνθρωποι που δεν νοσούν από γεροντική άνοια, χάνουν κι αυτοί τον ίδιο ακριβώς αριθμό νευρώνων! Σκεφτείτε τον Μιχαήλ Άγγελο να ζωγραφίζει στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης σε ηλικία 90 ετών (σε μια περίοδο μάλιστα που οι άνθρωποι ζούσαν μέχρι τα 30 - 40 χρόνια). Ο Πικάσο ζωγράφιζε στα 90 του (δε θα μιλήσουμε καν, για τον γίγαντα Ματίς). Ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν έπαιζε πιάνο στο Κάρνεγκι Χολ στα 90 του. Ο Ξενοφών Ζολώτας έγινε πρωθυπουργός της χώρας όταν ήταν σχεδόν 90…
Μια άλλη θεωρία (ευτυχώς) ήρθε αργότερα για να μας πει ότι όσο μεγαλώνουμε, ο εγκέφαλος δημιουργεί νέες διακλαδώσεις που λέγονται δενδρίτες. Και αυτές οι νέες συνάψεις αποτελούν το αντίβαρο του θανάτου των νευρώνων. Πρόκειται για την πιο υπέροχη εσωτερική μάχη, γιατί καλεί τον άνθρωπο στην δημιουργικότητα και στον έρωτα, και όχι στον καναπέ και στην τηλεόραση (σύννομα της άνοιας το δίχως άλλο αμφότερα).
Ευτυχώς η συμφωνική ορχήστρα του Σικάγου έχει στις τάξεις της πολλούς μουσικούς πάνω των 80 ετών. Και κάπως έτσι θα φάνταζε εξοντωτικό για τα παγκόσμια συμφέροντα, ένα κράτος να προσέφερε συνθήκες δημιουργίας σε μεγάλες ηλικίες, γιατί απλά τότε η άνοια θα είχε σχεδόν εξαφανιστεί…
Ένα άλλο πρόβλημα της γήρανσης είναι ότι τα αιμοσφαίρια έχουν την τάση να κολλούν μεταξύ τους. Έτσι το αίμα δεν μπορεί να ρέει ελεύθερα μέσα από τα τριχοειδή αγγεία, με αποτέλεσμα να μην γίνεται η σωστή οξυγόνωση. Η φράξη αυτή οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως πχ στη διατροφή με πολλά λιπαρά, ζάχαρες και πρωτεΐνες. Όσο μεγαλώνουμε, στερούμαστε καλής ποιότητας και επαρκής ποσότητας νερού και ζωντανών τροφών. Αντίθετα τρώμε κρέατα και νεκρές τροφές, γεμίζοντας το σώμα μας με τοξίνες, μετατρέποντάς το σε τεράστια χωματερή. Όχι μόνο εξαιτίας αυτών των τροφών, αλλά και των λάθος συνηθειών μας (για τις οποίες θα μιλήσουμε σε διαφορετικό άρθρο).
Ένα διαβατήριο μακροζωίας θα ήταν να τρώμε λίγο και με μέτρο όταν πεινάμε, να κινούμαστε καθημερινά και να δημιουργούμε αέναα. Ακρεωφαγία, Τάι Τσι Τσουάν και Τέχνη δηλαδή, ή αλλιώς, μια αληθινή ευτυχία…
Σε ό,τι αφορά το Αλτσχάϊμερ τέλος, η αντιοξείδωση (χυμός Νόνι, antioxidant, κόκκινα σταφύλια, άγρια μαύρα μούρα και σταφίδες Κορίνθου, χυμός ροδιού, όλα πλούσια σε ρεσβαρατρόλη), τα Ωμέγα 3-6-9 λιπαρά (λινέλαιο, Σολωμός (όχι ιχθυοτροφείου), λαυράκι, σκουμπρί), 1-3 γραμμάρια έξτρα παρθένου βιολογικού ελαίου καρύδας καθημερινά, αβοκάντο και ξηροί καρποί, κουρκουμάς, βιταμίνες C, Β και Ε, και ορθομοριακή ενυδάτωση, θα βοηθούσε τα μέγιστα.
Ειδική μνεία θα ακολουθήσει στο Τζίνγκο Μπιλόμπα και την πολύπλευρη εγκεφαλική αρωγή του, καθώς και στην αρωματοθεραπεία της λεβάντας κατά τη νυχτερινή μας κατάκλιση.
Χτες είχαμε τη χαρά της επισκέψεως μίας αγαπημένης μας πελάτισσας, η οποία και αναρωτήθηκε για το εάν μπορεί να βοηθηθεί ένα προσφιλές της πρόσωπο που πάσχει από άνοια μέσω της διατροφής. Και μια άλλη αγαπημένη φίλη επίσης που αναρωτήθηκε, για το εάν η φυτοφαγία ισοδυναμεί με έλλειψη πρωτεϊνών και σωματική αδυναμία.
Και αλήθεια, πως θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε εναργώς, εάν δεν μοιραζόμασταν τις ιστορίες μας για το κοινό όφελος;
Για τον κοινό σκοπό: τη γνώση της Υγείας.
Γεροντική Άνοια / Αλτσχάϊμερ
Ένα από τα δυνατότερά μας όνειρα παραμένει πάντα το να γεράσουμε ανάμεσα σε νέους που θα διψούν να ακούν τις ιστορίες μας. Να γεράσουμε με σθένος δηλαδή -(να μην ψάχνουμε, αλλά να μας ψάχνουν).
(«-Δεν είναι λίγο δύσκολο να σας βρίσκουν στις αρχές της Ομήρου; Δεν είστε λίγο μακριά από το εμπορικό κέντρο της Νέας Σμύρνης;
-Δεν ήταν ποτέ άμεσο ζητούμενο μας, να μας βρίσκουν εύκολα. Ζητούμενό μας ήταν (και είναι) εάν κάποτε μας βρουν, να μη θέλουν με τίποτε και να μας χάσουν»…).
Περνώντας στη σχέση διατροφής και άνοιας, έχουμε να ομολογήσουμε ότι, το τι τρώει ο άνθρωπος δε θα έπρεπε να καθορίζεται μόνο από τη διαθεσιμότητα της τροφής, ή από την ανά εποχή διαφήμιση (και την εικόνα που πλάθει η βιομηχανία της), αλλά ούτε μόνο και από το: «τι αρέσει και τι δεν αρέσει» στους γευστικούς του κάλυκες. Θα έπρεπε να καθορίζεται -κυρίως- από τον τρόπο που σκέπτεται για το σώμα του, αλλά και από το: «τι είναι και τι δεν είναι», ως προς αυτήν τη σκέψη.
Από την άλλη, υπάρχουν πολύ μεγάλα συμφέροντα που εξυπηρετούνται με το να θεωρούνται γενικότερα τα γηρατειά ως αρρώστια. Είναι εμπορικό να πιστεύεται ότι οι ηλικιωμένοι χρήζουν φροντίδας. Από ιατρική, φαρμακολογική, και οικονομική άποψη, ο συσχετισμός ηλικίας και αρρώστιας, ηλικίας και ομορφιάς, αποτελεί πηγή τεράστιων κερδών. Η μανία των ορθολογικών - επιστημονικών επιχειρημάτων δε, έρχεται να πείσει και τους πιο ρομαντικούς για το ακριβές του παραπάνω συμπεράσματος.
Ένα από τα κλισέ που χρησιμοποιούνται επί παραδείγματι, είναι και το γεγονός πως στη νευρολογία είναι γνωστό ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος χάνει περίπου 1.000.000 νευρώνες κάθε χρόνο, όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει. Έτσι αναπτύχθηκε κι η λογική ότι η γεροντική άνοια είναι επακόλουθο της φθοράς του εγκεφάλου. Ωστόσο και αυτή τη φορά η ερμηνεία της δυτικής ιατρικής πάσχει. Γιατί οι άνθρωποι που δεν νοσούν από γεροντική άνοια, χάνουν κι αυτοί τον ίδιο ακριβώς αριθμό νευρώνων! Σκεφτείτε τον Μιχαήλ Άγγελο να ζωγραφίζει στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης σε ηλικία 90 ετών (σε μια περίοδο μάλιστα που οι άνθρωποι ζούσαν μέχρι τα 30 - 40 χρόνια). Ο Πικάσο ζωγράφιζε στα 90 του (δε θα μιλήσουμε καν, για τον γίγαντα Ματίς). Ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν έπαιζε πιάνο στο Κάρνεγκι Χολ στα 90 του. Ο Ξενοφών Ζολώτας έγινε πρωθυπουργός της χώρας όταν ήταν σχεδόν 90…
Μια άλλη θεωρία (ευτυχώς) ήρθε αργότερα για να μας πει ότι όσο μεγαλώνουμε, ο εγκέφαλος δημιουργεί νέες διακλαδώσεις που λέγονται δενδρίτες. Και αυτές οι νέες συνάψεις αποτελούν το αντίβαρο του θανάτου των νευρώνων. Πρόκειται για την πιο υπέροχη εσωτερική μάχη, γιατί καλεί τον άνθρωπο στην δημιουργικότητα και στον έρωτα, και όχι στον καναπέ και στην τηλεόραση (σύννομα της άνοιας το δίχως άλλο αμφότερα).
Ευτυχώς η συμφωνική ορχήστρα του Σικάγου έχει στις τάξεις της πολλούς μουσικούς πάνω των 80 ετών. Και κάπως έτσι θα φάνταζε εξοντωτικό για τα παγκόσμια συμφέροντα, ένα κράτος να προσέφερε συνθήκες δημιουργίας σε μεγάλες ηλικίες, γιατί απλά τότε η άνοια θα είχε σχεδόν εξαφανιστεί…
Ένα άλλο πρόβλημα της γήρανσης είναι ότι τα αιμοσφαίρια έχουν την τάση να κολλούν μεταξύ τους. Έτσι το αίμα δεν μπορεί να ρέει ελεύθερα μέσα από τα τριχοειδή αγγεία, με αποτέλεσμα να μην γίνεται η σωστή οξυγόνωση. Η φράξη αυτή οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως πχ στη διατροφή με πολλά λιπαρά, ζάχαρες και πρωτεΐνες. Όσο μεγαλώνουμε, στερούμαστε καλής ποιότητας και επαρκής ποσότητας νερού και ζωντανών τροφών. Αντίθετα τρώμε κρέατα και νεκρές τροφές, γεμίζοντας το σώμα μας με τοξίνες, μετατρέποντάς το σε τεράστια χωματερή. Όχι μόνο εξαιτίας αυτών των τροφών, αλλά και των λάθος συνηθειών μας (για τις οποίες θα μιλήσουμε σε διαφορετικό άρθρο).
Ένα διαβατήριο μακροζωίας θα ήταν να τρώμε λίγο και με μέτρο όταν πεινάμε, να κινούμαστε καθημερινά και να δημιουργούμε αέναα. Ακρεωφαγία, Τάι Τσι Τσουάν και Τέχνη δηλαδή, ή αλλιώς, μια αληθινή ευτυχία…
Σε ό,τι αφορά το Αλτσχάϊμερ τέλος, η αντιοξείδωση (χυμός Νόνι, antioxidant, κόκκινα σταφύλια, άγρια μαύρα μούρα και σταφίδες Κορίνθου, χυμός ροδιού, όλα πλούσια σε ρεσβαρατρόλη), τα Ωμέγα 3-6-9 λιπαρά (λινέλαιο, Σολωμός (όχι ιχθυοτροφείου), λαυράκι, σκουμπρί), 1-3 γραμμάρια έξτρα παρθένου βιολογικού ελαίου καρύδας καθημερινά, αβοκάντο και ξηροί καρποί, κουρκουμάς, βιταμίνες C, Β και Ε, και ορθομοριακή ενυδάτωση, θα βοηθούσε τα μέγιστα.
Ειδική μνεία θα ακολουθήσει στο Τζίνγκο Μπιλόμπα και την πολύπλευρη εγκεφαλική αρωγή του, καθώς και στην αρωματοθεραπεία της λεβάντας κατά τη νυχτερινή μας κατάκλιση.
