Η Μεγάλη Σαρακοστή ήταν πάντα ό,τι με συγκινούσε περισσότερο ανάμεσα σε όλες τις γιορτές των ανθρώπων. Για εμένα δεν σήμαινε μόνο συστολή κοινωνικότητας, εσωτερική διάθεση και «λίγα λόγια», μέσα σε μια προσμονή αναστάσεως του Κυρίου μου, αλλά και ευκαιρία καθαρισμού και αποτοξίνωσης ενός σώματος που κρατά ασφαλώς την περιουσία της καρδιάς του στο στέρνο της.
Η νηστεία αφορούσε κυρίως στις λέξεις που βγαίνουν από το στόμα και στις λέξεις που μπαίνουν στα αυτιά, αφορούσε στην πενία των συναισθημάτων και των σκέψεων, στα σενάρια της ζωής και στα έργα της που μπορούσαν επιτέλους να περιμένουν για λίγο στη σκιά του χρόνου.
Σε ό,τι αφορά τη διατροφή, η σαρακοστή περισσότερο σήμαινε καθαρισμό και αλκαλοποίηση, αποτοξίνωση και αντιοξείδωση, παρά μείωση της τροφής. Αυτή συνέβαινε μόλις μία φορά τη βδομάδα, την ημέρα της προσευχής, και μια βδομάδα τη φορά, τη βδομάδα της αναστάσεως. Η αλκαλοποίηση γινόταν κυρίως με την ωμοφαγία και φυσικά με την σωστή δίαιτα. Η αντιοξείδωση με ελιξήρια και βιταμίνωση, η αποτοξίνωση με την αφαγία και τον καθαρισμό των εντέρων.
Σε κάθε δράση όμως, μα σε κάθε, η σιωπή και η συγκίνηση πύκνωνε μόνο με την υψηλή αντίληψη της συνείδησης που την ακολουθούσε. Χωρίς αυτήν, όλα και πάλι γινόταν για το τίποτα...
Η νηστεία αφορούσε κυρίως στις λέξεις που βγαίνουν από το στόμα και στις λέξεις που μπαίνουν στα αυτιά, αφορούσε στην πενία των συναισθημάτων και των σκέψεων, στα σενάρια της ζωής και στα έργα της που μπορούσαν επιτέλους να περιμένουν για λίγο στη σκιά του χρόνου.
Σε ό,τι αφορά τη διατροφή, η σαρακοστή περισσότερο σήμαινε καθαρισμό και αλκαλοποίηση, αποτοξίνωση και αντιοξείδωση, παρά μείωση της τροφής. Αυτή συνέβαινε μόλις μία φορά τη βδομάδα, την ημέρα της προσευχής, και μια βδομάδα τη φορά, τη βδομάδα της αναστάσεως. Η αλκαλοποίηση γινόταν κυρίως με την ωμοφαγία και φυσικά με την σωστή δίαιτα. Η αντιοξείδωση με ελιξήρια και βιταμίνωση, η αποτοξίνωση με την αφαγία και τον καθαρισμό των εντέρων.
Σε κάθε δράση όμως, μα σε κάθε, η σιωπή και η συγκίνηση πύκνωνε μόνο με την υψηλή αντίληψη της συνείδησης που την ακολουθούσε. Χωρίς αυτήν, όλα και πάλι γινόταν για το τίποτα...
