"Ο Παστέρ τον 19ο αιώνα δεν είχε τα μέσα
για να δει τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό. Μπορούσε να
δει μόνο τα μικρόβια μεγάλου μεγέθους και όχι ολόκληρο το μικροβίωμα (τους
άπειρους, δηλαδή, μικροοργανισμούς που υπάρχουν μέσα στο σώμα και που είναι
πολλοί περισσότεροι ακόμα και από το σύνολο των κυττάρων του!) Για περισσότερο
από 120 χρόνια, από τότε που ο Παστέρ παρατήρησε την ύπαρξη των μικροβίων και ο
Κοχ ανακάλυψε τον βάκιλο της φυματίωσης, η ανθρωπότητα ζει σε μια διαρκή
τρομοκρατία από ιούς και μικρόβια που θεωρούνται υπεύθυνα σχεδόν για κάθε νόσο.
Τόνοι αντιβιοτικών, εμβόλια και αντιϊκά φάρμακα καταναλώνονται κατά των
«αμείλικτων εχθρών μας». Είναι όμως έτσι τα πράγματα, ή μήπως κυνηγώντας έναν
εχθρό που δεν υπάρχει, χαλάμε την ισορροπία της υγείας μας; Κι ο Παστέρ έκανε
τόσο καλό, όσο του καταλογίζουμε;
Εάν σκεφτούμε ότι ίσως «εμείς ζούμε μέσα
στους μικροοργανισμούς και όχι αυτοί μέσα σε εμάς», τουλάχιστον αριθμητικά,
μπορεί και να αντιληφθούμε πως πρέπει να μιλήσουμε εν τέλει για ολόκληρο το
μικροβίωμα και όχι για το μεμονωμένο μικρόβιο. Για ολόκληρη την εικόνα, και όχι
για το μέρος της (το οποίο και εάν απειληθεί θα αλλάξει πιθανόν ολόκληρη την
ισορροπία του σώματος). Ο όλεθρος των αντιβιοτικών έχει να κάνει με την άθλια
στάση της μονομερούς προσέγγισης της υγείας που συνοψίζεται στην φράση: «πονάει
χέρι, κόψει χέρι». Όμως το αντιβιοτικό δεν σκοτώνει μόνο τον παθογόνο
παράγοντα-μικρόβιο, αλλά ολόκληρες κλάσεις ωφέλιμων και βλαβερών
μικροοργανισμών του μικροβιώματος! Με άλλα λόγια, εμείς μπορούμε να παίρνουμε
μία αντιβίωση για μια λοίμωξη του αναπνευστικού, αλλά το αντιβιοτικά θα
σκοτώσουν μαζί με τον παράγοντα που δημιουργεί τη λοίμωξη και όλα τα ευαίσθητα
ωφέλιμα βακτήρια γύρω από αυτόν, διαταράσσοντας την ισορροπία (καθώς νέοι οργανισμοί
έρχονται για να καλύψουν τις κενές θέσεις). Στην πραγματικότητα μετά από
πολλαπλές αντιβιώσεις γινόμαστε «άλλοι άνθρωποι», σε ό,τι αφορά τη μικροβιακή
μας σύσταση.
Οι συνέπειες της βίαιης μεταβολής του
μικροβιώματος μπορεί να είναι δραματική για την υγεία, καθώς το μικροβίωμα
είναι μοναδικό κι απαραίτητο για τη διατήρησή της. Κι αυτό γιατί είμαστε
συνέταιροι στη ζωή με τα μικρόβια, εμείς τους παρέχουμε στέγη κι αυτά μας
παρέχουν τροφή και υπηρεσίες (πχ διασπούν τα τρόφιμα για να αφομοιωθούν τα συστατικά
τους και να κολυμπήσουν στο αίμα ταξιδεύοντας στα κύτταρα)." του Γ. Μηνούδη
Με λίγα λόγια, εάν τρεφόμαστε οικολογικά
και βιολογικά, τότε κανένα μικρόβιο δεν έχει λόγο να μας επιτεθεί (και δεν το
μπορεί). Μόνο εάν σπουδάσουμε τον άνθρωπο, θα έχουμε την ευκαιρία να σπουδάσουμε
και την ιατρική του. Μόνο εάν βρούμε την πραγματική αιτία των παθήσεων, ίσως
κατανοήσουμε γιατί τα μικρόβια από φίλοι μας, που πραγματικά είναι,
αναγκάζονται να γίνουν ορκιμένοι εχθροί μας…
Ας σημειωθεί πως όταν πολεμάς άκριτα,
μεταλλάσεις τον αντίπαλο και του δίνεις τη δυνατότητα να ανασυνταχθεί για να σε
νικήσει. Διατροφή, ενυδάτωση, αντιοξείδωση, άσκηση, σιωπή και δημιουργία, θα
επιφέρουν περισσότερη ίαση από ότι ένα φάρμακο. Είναι βέβαιο.
Για εμένα, το να είσαι αθώος είναι το παν,
είναι η αρχή της υγείας σου. Και αθωότητα είναι η ικανότητα να δέχεσαι, να
είσαι μέρος της φύσης, να είσαι ενωμένος με τα πάντα και να υπηρετείς τη ζωή.
Να μην είσαι κτητικός, ούτε να φέρεις την τάση της
καταστροφής στην επιθετικότητά σου.
