Ενδοβιώτης – μία εκπληκτική ιστορία

Ο Γερμανός βιολόγος δρ. Gunther Ederlein (1872 – 1968) ακολουθώντας τα βήματα των περίφημων Γάλλων φυσιολόγων καθηγητών Beauchamp και Bernard, που την εποχή του Pasteur υποστήριζαν ότι τα μικρόβια δεν είναι μονομορφικά αλλά πλειομορφικά, δηλαδή αλλάζουν μορφή και δράση ανάλογα με το υπόστρωμα του οργανισμού –ήτοι διατροφή, και λοιπά- έκανε μια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ανακάλυψη.

Από τις αρχές κιόλας του 20ού αιώνα υποστήριξε ότι ο άνθρωπος ζει συμβιωτικά με έναν φυτικό μικροοργανισμό: τον Mucor Racemosus Fresen, τον ενδοβιώτη. Δεν υπάρχει κανείς που να μην τον έχει κληρονομήσει μέσω του πλακούντα και να μην τον έχει φιλοξενούμενο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του στα κύτταρα και στα σωματικά υγρά!

Ο Ενδοβιώτης βρίσκεται ακόμα και στο σπερματοζωάριο ή στο ωάριο, φυσικά και μέσα στον μυελό των οστών. Ο Ενδοβιώτης είναι ο πρόγονος όλων των μικροβίων, μυκήτων και μικροοργανισμών που υπάρχουν μέσα στο σώμα των ανθρώπων. Όλα αυτά δηλαδή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά εξελικτικές μορφές του ενδοβιώτη, ο οποίος ουσιαστικά υποστηρίζει την καλή λειτουργία του κυττάρου και όλου του οργανισμού σε διάφορες μεταβολικές εργασίες. Το πώς εξελίσσεται σε άλλες μορφές, βακίλους μικρόβια και μύκητες είναι εξίσου συγκλονιστικό.

Ας δούμε πως το θέτει ο ίδιος ο Ederlein: «Όταν η ισορροπία του ορού του αίματος, μεταλλικών αλάτων και οξέων, μετατοπίζεται στην όξινη περιοχή εξαιτίας αντιβιολογικών διατροφικών συνθηκών, και άλλων χημειοθεραπειών, πυροδοτείται ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός των ενδοβιοτών και ταυτόχρονα η διά μετασχηματισμού ανέλιξή τους στα επόμενα αναπτυξιακά στάδια, μέχρι τη μορφή των παρασιτικών πρωτο-συσσωμάτων. Η μόνιμη υπεροξύτητα του αίματος διαταράσσει κεντρικά τη ρύθμιση του οργανισμού, και οφείλεται κυρίως στην εσφαλμένη επιλογή της τροφής και του τρόπου ζωής. Η διατροφή που ευνοεί την εξέλιξη του ενδοβιώτη σε παθογόνα παράσιτα είναι κυρίως η σύγχρονη «πολιτισμένη» διατροφική άποψη της κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων ζωικής πρωτεΐνης, ιδιαίτερα κρέατος, ψαριών και αυγών…».

Ο Ενδοβιώτης είναι φανατικός καταναλωτής πρωτεΐνης που τον ενθαρρύνει να αναπτυχθεί, και ζάχαρης, η οποία τον βοηθά να μεταλλαχθεί σε παράσιτο και παθογόνο.

Ένα άλλο επίσης πρόβλημα με την κατανάλωση κρέατος είναι ότι δεν μεταφέρουμε στο αίμα μας μόνο τις συμπυκνωμένες πρωτεΐνες του ζώου, με τις οποίες τρέφεται ο ενδοβιώτης, αλλά και τους μεταλλαγμένους ενδοβίωτες των ίδιων των ζώων, διότι υπάρχουν και μέσα σε αυτά! (Αυτός είναι και ο λόγος που όλες σχεδόν οι τροφές ζωικής προέλευσης βρίθουν μικροβίων, παθογόνων αι μυκήτων, και ευθύνονται για πολλές τροφικές δηλητηριάσεις, εκτός από τη διατάραξη που προκαλούν στην ισορροπία οξέων βάσεων του οργανισμού και την αναπόφευκτη δυσβίωση. 

Όπως είπε και ο ίδιος ο Ederlein «η ασθένεια δεν είναι τίποτα άλλο από διαταραγμένη συμβίωση…»).

Ο Ιατρός Μηνούδης (Κλινικός Διατροφολόγος) υποστηρίζει πως ο λόγος που ο Ενδοβιώτης από φίλος και βιολογικός συνεργάτης γίνεται εχθρός έχει να κάνει με ένα σοφό ενεργειακό πρόγραμμα ζωής που υπάρχει στη φύση, το οποίο καθορίζει απόλυτα τις σχέσεις φυτών, ζώων και ανθρώπων με μικροοργανισμούς αλλά και με το περιβάλλον, το κλίμα και το σύνολο του οικοσυστήματος.

Όταν η ισορροπία του οικοσυστήματος διαταραχθεί, απελευθερώνονται τεράστιες δυνάμεις για να την επαναφέρουν, όπως κλιματολογικές αλλαγές, τυφώνες εκρήξεις ηφαιστείων κλπ. Αυτό το ενεργειακό πρόγραμμα εξασφαλίζει τη συνεχή ανακύκλωση όλων των ζωντανών οργανισμών που παύουν να λειτουργούν και πεθαίνουν.

Παρόμοια όταν τα κύτταρα του οργανισμού δεν λειτουργούν σωστά, είναι οξειδωμένα, παραμορφωμένα και το αίμα βρώμικο και όξινο, τότε εκπέμπεται ένα ενεργειακό σήμα προς τον ενδοβιώτη ότι αυτός ο οργανισμός είναι έτοιμος για ανακύκλωση.

Ο ενδοβιώτης αναλαμβάνει τότε το έργο της αποσύνθεσής του… Με λίγα λόγια κάθε φορά που αγχωνόμαστε, δεν τρεφόμαστε σωστά και δεν αποτοξινωνόμαστε, εκπέμπουμε σήμα στον ενδοβιώτη ότι είμαστε έτοιμοι για ανακύκλωση. Αυτός τότε μεταλλάσσεται σε παθογόνο για να μας εξυπηρετήσει!

Ας θωρακίσουμε τα σώματά μας με υψηλές ποσότητες βιταμίνης C καθημερινά, με φυσικό βιολογικό χυμό Νόνι, Αλόης και Granberies, με ορθομοριακό τρόπο διατροφής έτσι ώστε να απορροφούμε τα θρεπτικά των τροφών, ας αλκαλοποιήσουμε το σώμα αφήνοντας μακριά από αυτό όξινες τροφές (όπως κρέας, ζάχαρη, καφέ, αλκοόλ, αναψυκτικά και πολυμαγειρεμένα φαγητά), ας κοιμηθούμε τις ενδεδειγμένες ώρες με το ενδεδειγμένο τρόπο, ας ενυδατωθούμε με καλής ποιότητας νερό, κι ας σωπάσουμε μπροστά από έναν τοίχο στεγνοί από επιθυμίες. Τότε, ίσως οδηγηθούμε σε αυτό που οι μύστες ονοματίζουν "σεξουαλική αγνότητα", στον αληθινό έρωτα και στην Τέχνη των Ενδιαμέσων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι αλκαλικές τροφές είναι η βάση της υγείας γιατί ανανεώνουν τα κύτταρα μέσω του αίματος. Οι όξινες τροφές οξειδώνουν τους ιστούς και τα όργανα και οδηγούν σε ασθένειες, νωθρό μεταβολισμό και λαιμαργία. Ο καρκίνος σε ph 7,4 και πάνω κοιμάται, ενώ σε 8 και πάνω εξαφανίζεται. Η θέση ότι ο άνθρωπος πρέπει να παραμείνει σε αλκαλικό ph υγείας 7,2-7,4 είναι απόλυτα σωστή, αφού ακόμα και σε ουδέτερο Ph 7 ο άνθρωπος πεθαίνει. Αντίθετα σε υψηλότερες τιμές (7,4-7,5-7,6) παράγει έμμορφα συστατικά αίματος τύπου «καρδιάς». Σε ακόμα υψηλότερα νούμερα και χωρίς αλχημεία έρχεται εκ νέου ο θάνατος. Διαφορά ενός νούμερου σε ph καθιστά το διάλυμα δέκα φορές περισσότερο ή λιγότερο όξινο! Η ισορροπία είναι περίπου 70-75% αλκαλικό περιβάλλον και 25-30% όξινο.

Η υπεροξύτητα υποχρεώνει το σώμα να «κλέψει» ουσιώδη μεταλλικά και άλλα στοιχεία από τους μυς και το σκελετό, προκειμένου να εξουδετερώσει τα επιπλέον οξέα. Συγχρόνως, ευνοεί την ανάπτυξη τοξινών και επιβλαβών βακτηριδίων που παρεμβάλλονται στη σωστή λειτουργία του ήπατος, του παγκρέατος, των επινεφριδίων και του θυρεοειδή. Επιπλέον, οι τοξίνες μειώνουν τη βιοδιαθεσιμότητα των αμινοξέων, των βιταμινών και των μεταλλικών στοιχείων, στερώντας από τον οργανισμό τη δυνατότητα να παράγει επαρκείς ποσότητες ενζύμων, ορμονών και αντισωμάτων. Αυτό παρεμποδίζει την αναδημιουργία των μυϊκών κυττάρων και άλλων απαραίτητων βιολογικών δομών και συστατικών για την ενεργειακή παραγωγή, με αποτέλεσμα λιγότερες καύσεις, χαμηλή ενεργητικότητα, χρόνια κόπωση, γενική αδυναμία, αυξημένη συσσώρευση λίπους κυρίως γύρω από την κοιλιά και πολλά επιπλέον κιλά, που επιβαρύνουν τον οργανισμό και κάνουν το μεταβολισμό ακόμα πιο νωθρό!

*Όταν οι τροφές καίγονται μέσα στο σώμα, αφήνουν πάντα κάποια κατάλοιπα, όπως η στάχτη που αφήνει το καμένο ξύλο στο τζάκι. Ανάλογα με το είδος των τροφών, τα κατάλοιπα μπορεί να είναι όξινα, ουδέτερα ή αλκαλικά.

*Όταν τα όξινα κατάλοιπα είναι λίγα και τα αλκαλικά αποθέματα πολλά, ο οργανισμός ρυθμίζει σχετικά εύκολα το εσωτερικό του pH και αποτοξινώνεται φυσιολογικά.

*Αντίθετα, εάν τα όξινα κατάλοιπα είναι υπερβολικά και τα ρυθμιστικά ένζυμα δεν επαρκούν, ένα ποσοστό τους δεν εξουδετερώνεται και παραμένει στο σώμα. Επειδή όμως μπορεί να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος και μέσω αυτής στην καρδιά, στο πάγκρεας, στο ήπαρ και σε άλλα όργανα, το σώμα προσπαθεί να τα εγκλωβίζει μέσα στα λιποκύτταρα για να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα. Η συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων όξινων καταλοίπων στο λιπώδη ιστό έχει αποτέλεσμα την αύξηση του μεγέθους των λιποκυττάρων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί περισσότερος διαθέσιμος χώρος για την ασφαλή αποθήκευσή τους. Σε ένα υπερόξινο περιβάλλον ο οργανισμός μας αναγκάζεται να φτιάξει ένα τείχος προστασίας από λίπος ενάντια στα οξέα και τις τοξίνες που απειλούν να τον βλάψουν. Κι όσο η υπεροξύτητα δεν διορθώνεται, το λίπος όχι μόνο αντιστέκεται σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια μείωσής του μέσω δίαιτας ή γυμναστικής, αλλά αυξάνεται περισσότερο.

Σημειώστε ότι:

*Το pH δεν προσδιορίζεται από τη γλυκιά ή ξινή γεύση των τροφών. Η ζάχαρη, π.χ., δημιουργεί όξινα κατάλοιπα, ενώ το λεμόνι αλκαλικά.

*Τρόφιμα με χημικά πρόσθετα ή υπολείμματα φαρμάκων έχουν υψηλότερη οξύτητα.

*Τα βιολογικά τρόφιμα είναι πιο αλκαλικά από τα αντίστοιχα συμβατικά λόγω της απουσίας χημικών υπολειμμάτων.

*Τροφές που έχουν υποστεί μικρότερη επεξεργασία είναι κατά κανόνα πιο αλκαλικές.

*Τα ώριμα εποχιακά φρούτα και λαχανικά είναι πιο αλκαλικά από τα άγουρα.

*Η ίδια τροφή παράγει περισσότερα οξέα όταν τηγανίζεται ή ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες και λιγότερα όταν παρασκευάζεται στον ατμό ή βράζεται.

*Η προσθήκη ζάχαρης μετατρέπει τους χυμούς από αλκαλικούς σε όξινους.

*Γαλακτοκομικά από πρόβειο, κατσικίσιο ή γίδινο γάλα είναι πιο αλκαλικά σε σύγκριση με όσα φτιάχνονται από αγελαδινό.

*Το μούσκεμα των ξηρών καρπών και των ξερών φρούτων σε νερό αυξάνει το pH τους."